Neden dedin ya, söyleyemedim artık gücüm yok diye. Ne mesafelere tahammülüm var ne başkasını sevmeye. Üzgünüm, senin kadar güçlü olamadım. Biliyorum sen ikimizin yerine de güçlü olabilirdin ama benim başkasının gücüyle dahi ayağa kalkacak kuvvetim yoktu. Zira yorgunum artık, kelimeleri yan yana getirip cümle bile kuramayacak kadar hem de. Diyor ya şair; 'Ben de sana yetecek kadar ben kalmadı.' Bana bile yetmiyor kimi zaman..
Ve tabiki farklıydık sen başka aşktaydın ben başka. Benim sevilmek istediğim sevgi değildi bu ya da sevebileceğim bir şey değildi.. Benim sevmelerim sana yetmedi seninkiler de bana. 


Hiç üzülmedim diyemem  evet biliyorum, taş kalpli gibi duruyorum ama o kadar da değilim. Üzüldüm, çok hem de, tahmin ettiğinden daha çok; ama hafifledim de. Kafam daha rahat, tek başına olmak hayatta, tüm her şeye karşı tek başına mücadele etmek kolay değil ama daha basit. Daha az düşünüyorum; zira artık sadece kendimden mesulüm.

 En iyisi de bu değil mi? Bir süre daha evet en iyisi.


Bir arkadaşım bana sorunlarını başarınla yenmişsin, mücadelecisin demişti. Evet ancak daha başarılacak çok şey, aşılacak çok engel, mücadele edilecek çok sorun var. Ama önce kendimle aramdaki sorunları halletmeliyim, kendimle mücadele etmeliyim.

 Edeceğim de..

Daha güzel yazılarda buluşmak dileğiyle sevgili okuyucu.. yanaklarından mıncırmayı da ihmal etmiyorum tabisi ;)